Door jouw verhaal op tafel neer te zetten, ontstaat er een ander perspectief. Deze manier van werken raakt iets van binnen, waar wij met ons hoofd niet bij kunnen.
Haar hulpvraag was inzicht krijgen in wat haar zo verdrietig maakt. Moeder van twee kinderen, een hond en lieve man. Ondanks dat, voelt ze van binnen blijvende tranen en heeft geen idee waarom.
Als zij haar gezin van herkomst op tafel zet, valt op hoeveel afstand er onderling tussen ouders en kinderen is. Ouders staan naast elkaar en lijken verbinding te hebben. Dat is ook wat zij aangeeft, als ik vraag naar wat haar opvalt. Ze vertelt, dat haar ouders vaak samen op de bank zaten en dingen bespraken over wat hun bezighield. De kinderen mochten wel in de kamer blijven, maar werden niet betrokken bij het gesprek. Zo heeft zij al jong geleerd om zichzelf te vermaken en veel alleen te zijn.
Als ik haar steentjes laat neerleggen om aan te geven hoeveel iedereen met elkaar verbonden is, ontstaat er een opvallend beeld. Bij de andere kinderen ligt een hoopje, bij haar niks. Ineens herinnert ze zich, dat haar zusjes best ondeugend waren. Ouders mopperden op hun en ze kregen vaak straf. Dan leg ik uit, dat kinderen soms bepaald gedrag ontwikkelen als er te weinig aandacht voor ze is. Negatieve aandacht is immers meer dan niks.
Als ze om tafel heenloopt en de poppetjes van meerdere kanten bekijkt, hoor ik een diepe zucht. ‘Mijn verdriet heeft niks met nu te maken. Ik voel het als ik naar mijn verleden kijk.’ Ze vertelt over hoe alleen ze zich heeft gevoeld al die jaren, tot ze haar man tegenkwam. Dat ze dankbaar is voor haar eigen gezin. Trots op hoe ze het zelf als moeder doet.
Hierop volgen nog twee sessies om te werken met ‘dat wat niet is geweest.’ Ze leert de nog niet genomen rouw vanuit het verleden nemen en er komt rust. Ze kan nu beter begrijpen, waarom ze zich verdrietig voelt als ze te lang geen verbinding met haar omgeving voelt. Precies dat raakt weer even het gevoel van vroeger aan. We sluiten de sessies af door te kijken naar wat haar kan helpen op dat soort momenten. Ze maakt een hulplijstje voor in het hier en nu, met als laatste zin ‘en soms is het gewoon zoals het is en doe ik er even niks aan.’
Wil jij ook ontdekken hoe jouw levensverhaal te maken heeft met wat jouw vandaag de dag nog raakt?Â
